Co to jest Kampo?

Kampo to tradycyjny japoński system terapeutyczny, który wywodzi się z klasycznej medycyny chińskiej i został wprowadzony do Japonii między V a VI wiekiem. Reprezentuje on kompleksowe podejście do leczenia, które wykracza poza samą fizyczną terapię, obejmując również filozoficzne podejście do zdrowia i dobrostanu. Ten holistyczny system opieki zdrowotnej łączy w sobie różne tradycyjne metody terapeutyczne, takie jak ziołowa medycyna Kampo, akupunktura, Anma (starożytna technika manipulacyjna) oraz terapia dietetyczna. Przez wieki Japończycy dopracowywali i personalizowali Kampo, tworząc unikalne metody diagnostyczne, formuły ziołowe i strategie terapeutyczne, które rozwijają podstawowe zasady klasycznej medycyny chińskiej. Wśród tych japońskich adaptacji znajduje się metoda diagnostyczna „Sho”, która kładzie nacisk na subiektywne symptomy pacjenta i jego konstytucję, a nie na samą chorobę. To pacjentocentryczne podejście pozwala praktykom Kampo na dostarczanie wysoce spersonalizowanych terapii.

Ziołowa medycyna Kampo korzysta ze skomplikowanej gamy formuł roślin leczniczych, każda starannie wybrana ze względu na swoje właściwości terapeutyczne, zaprojektowane tak, aby jednocześnie poradzić sobie z wieloma symptomami i ukrytymi nierównościami. Akupunktura, kolejny integralny element Kampo, polega na wkłuwaniu cienkich igieł w określone punkty na ciele, aby zrównoważyć energię ciała, czyli 'Qi’. Anma, forma terapii dotykiem, odgrywa również kluczową rolę w systemie Kampo, dążąc do przywrócenia i zrównoważenia przepływu energii w całym ciele. Z kolei terapia dietetyczna promuje utrzymanie zdrowia poprzez dostarczanie organizmowi określonych produktów, które mają na celu zrównoważenie yin i yang. Te ewoluowane metody często podkreślają holistyczny charakter zdrowia, skupiając się na całej osobie, włącznie z jej środowiskiem, aby osiągnąć ogólny dobrostan. System Kampo odzwierciedla szersze japońskie przekonanie kulturowe o harmonii między ciałem ludzkim a naturą.

Kampo w Polsce

Standardowe formuły od japońskich firm farmaceutycznych Kampo, takich jak Tsumura i Kracie, nie są dostępne w Polsce, a prawdopodobnie również w reszcie Europy. Aczkolwiek, niektórzy praktycy ze specjalizacją w tradycyjnej medycynie chińskiej mogą posiadać umiejętności formułowania surowych ziół zgodnie z zasadami Kampo. Ponadto, chińskie sklepy ziołowe i platformy e-commerce takie jak Amazon mogą oferować ograniczony wybór formuł TCM/Kampo. Niemniej jednak, konsumenci powinni zachować ostrożność co do jakości tych produktów. Inne modalności Kampo, w tym akupunktura, są dostępne, zwłaszcza w większych miastach, takich jak Warszawa i Kraków. Jakość tych usług może jednak znacznie się różnić. Aby uzyskać więcej informacji na temat akupunktury w Polsce, odwiedź naszą stronę główną.

Medycyna Kampo to gałąź Kampo, która koncentruje się w szczególności na farmakoterapii.

Ta dyscyplina, która ewoluowała przez wieki, czerpie z metodologii terapeutycznych objaśnionych w klasycznych chińskich tekstach medycznych, takich jak „Huangdi Neijing” i „Shan Hun Lan”. Kampo wykorzystuje leczenie, które stosuje surowe leki pochodzące z różnych źródeł, w tym roślin, zwierząt i minerałów.

Dzisiaj medycyna Kampo jest szeroko stosowana przez lekarzy allopatycznych w Japonii, gdzie często jest przepisywana równolegle z lekami farmaceutycznymi. Badanie przeprowadzone w 2008 roku wykazało, że 83,5% praktykujących lekarzy w Japonii włącza medycynę Kampo do swojej codziennej praktyki. Wśród nich ginekolodzy, chirurdzy i interniści okazali się specjalistami, którzy najczęściej przepisywali medycynę Kampo swoim pacjentom.[1]

Większość leków Kampo jest roślinna, pochodzi z ziół opartych na roślinach, które można znaleźć nie tylko w Japonii, ale także w Europie i innych regionach na całym świecie. Jednak istnieje znaczna różnica w sposobie, w jaki ziołolecznicy zachodni i wschodni używają tych ziół. Ziołolecznicy zachodni zwykle stosują podejście systemowe, często koncentrując się na jednym ziole na każdy stan, takim jak Echinacea na przeziębienia czy mięta pieprzowa na dolegliwości trawienne. Natomiast praktycy Kampo lub Tradycyjnej Medycyny Chińskiej (TCM) mają tendencję do korzystania z różnych ziół jednocześnie, w różnych kombinacjach. Polegają na klasycznych formułach ziołowych, które zwykle składają się z dowolnej liczby od pięciu do dziesięciu różnych ziół, lub nawet więcej, połączonych w specyficzny sposób, który przetrwał próbę czasu. Dominująca teoria jest taka, że kombinacja różnych ziół może zwiększyć korzystne efekty niektórych ziół, jednocześnie łagodząc negatywne efekty, w tym toksyczność, innych.

Wysokiej jakości zioła i formuły poddawane są rygorystycznym testom na autentyczność za pomocą zaawansowanego sprzętu laboratoryjnego. Przeprowadza się kontrole pod kątem pestycydów, metali ciężkich, pleśni, grzybów i bakterii, aby zapewnić najwyższy poziom czystości i bezpieczeństwa. Formuły ziołowe są zwykle dostępne w formie granulek lub tabletek.

Odpowiednią formułę ziołową przepisuje się na podstawie indywidualnych wzorców konstytucyjnych każdej osoby, ustalanych za pomocą tradycyjnych metod diagnostycznych Wschodniej Azji. Ten proces diagnostyczny w Kampo i TCM znacząco różni się od podejść zachodnich. Pacjenci z tymi samymi chorobami mogą wykazywać różne wzorce, prowadząc do unikalnych receptur ziołowych. Na odwrót, te same formuły mogą być podawane pacjentom z różnymi chorobami, jeśli wykazują ten sam wzorzec.

Diagnoza języka, pulsu i jamy brzusznej to kluczowe elementy oceny kondycji pacjenta w praktyce Kampo. Diagnoza jamy brzusznej, znana jako Fukushin, jest unikalna dla systemu Kampo. Ta praktyka nie jest uwzględniana we współczesnych interpretacjach TCM. Fukushin jest uważane za jeden z najważniejszych elementów procedury diagnozy Kampo. Fukushin różni się od innych badań palpacyjnych jamy brzusznej, powszechnie wykonywanych przez lekarzy zachodnich, pod względem celu i procedury. W medycynie zachodniej głównym celem palpacji jest dotknięcie organów pacjenta przez powierzchnię jego ciała. W Kampo diagnoza jamy brzusznej jest przeprowadzana w celu oceny reakcji odbijających się na powierzchni ciała pacjenta podczas palpacji.

Warto zauważyć, że zazwyczaj jedna metoda oceny nie jest wystarczająca do uzyskania prawidłowej diagnozy. Doświadczeni praktycy Kampo zbierają wszystkie dostępne informacje (wykorzystując zarówno wschodnie, jak i zachodnie systemy oceny), aby dokładnie określić naturę choroby swoich pacjentów i opracować skuteczną strategię leczenia za pomocą kampo.

Aby uzyskać więcej informacji na temat ziołolecznictwa Kampo, odwiedź naszą stronę partnerską Kampo.ca.

[1] Evid Based Complement Alternat Med. 2012; 2012: 139818

Akupunktura została wprowadzona do Japonii około 1500 lat temu jako część szerszego wprowadzenia chińskiej medycyny. Chociaż zachowała podstawowe zasady, takie jak koncepcja meridianów, z oryginalnego chińskiego systemu, japońscy praktycy opracowali swoje własne, charakterystyczne podejście. Zazwyczaj używają cieńszych igieł, stosują łagodniejszą i bardziej  powierzchowną stymulację, i niekoniecznie uważają intensywne uczucie „de-qi” – uczucie odrętwienia, ciężkości lub rozszerzenia tam, gdzie igła jest wprowadzana – za niezbędne do osiągnięcia pożądanego wyniku klinicznego. Techniki diagnostyczne tradycyjnie stosowane w Japonii są zgodne z tymi używanymi w Tradycyjnej Medycynie Chińskiej, choć nacisk na niektóre aspekty może nieznacznie się różnić.

Znaczący wkład Japonii do dziedziny akupunktury to rozwinięcie techniki Kanshinho, techniki wprowadzania igły za pomocą prowadzącej rurki, wynalezionej przez renomowanego, niewidomego akupunkturzystę z XVII wieku, Waichi Sugiyama. Technika z rurką prowadzącą, znana ze znacznego zmniejszenia dyskomfortu związanego z początkowym wprowadzeniem igły, jest teraz stosowana przez praktyków na całym świecie.

Charakterystyczną cechą japońskiej akupunktury jest jej integracja  z moxibustion, tradycyjną terapią ciepłową. Chociaż moxibustion jest fundamentalną zasadą klasycznej akupunktury, nie jest szeroko nauczana w systemach edukacji i szkolenia akupunktury na Zachodzie.

Aby dowiedzieć się więcej na temat akupunktury i moxibustion, kontynuuj na tej stronie.

Anma, japońska praktyka mająca korzenie w chińskiej metodzie masażu znanym jako Tui Na, to jedna z wielu technik leczniczych, które przeszły z Chin do Japonii na przestrzeni wieków. Praktyka ta została następnie dopracowana i dostosowana do kulturowych wrażliwości i medycznych filozofii Japonii. Dziś Anma obejmuje kombinację ugniatania, naciskania, rozciągania i manipulacji perkusyjnych, aby pobudzić ciało, uwolnić napięcie i promować ogólne samopoczucie.

W wielu przypadkach te techniki są wykonywane przez licencjonowanych profesjonalistów masażu, którzy łączą różnorodne style masażu, w tym Shiatsu i metody europejskie, tworząc holistyczne podejście do pracy z ciałem.

Shiatsu, co dosłownie tłumaczy się na 'nacisk palcem’, to wyjątkowa terapia, która powstała w Japonii. Zasady Shiatsu są echem akupunktury, ale zamiast igieł stosuje się fizyczny nacisk za pomocą palców, łokci i dłoni. Celem jest stymulowanie konkretnych punktów nacisku, znanych jako 'akupunkty’, w celu skorygowania nierównowagi i promowania naturalnych zdolności leczniczych organizmu.

W Europie niektóre formy Shiatsu zostały połączone z praktykami leczenia energią, tworząc wariacje takie jak Zen Shiatsu i Meridian Shiatsu. W Japonii jednak Shiatsu pozostaje ściśle związane z systemem nerwowo-mięśniowym. Integruje aspekty zachodnich technik pracy z ciałem, takie jak osteopatia i chiropraktyka, a jednocześnie zachowuje kluczowe elementy tradycyjnych technik Anma. Efektem końcowym jest unikalne, wszechstronne podejście do terapii masażem, podkreślające zarówno fizyczne, jak i energetyczne leczenie.

Terapia dietetyczna

Odpowiednia dieta jest niezbędna do powrotu do zdrowia po wielu chorobach, jak również do utrzymania dobrego stanu zdrowia. Właściwie, dieta jest tak ważnym elementem wschodniej medycyny, że istnieje dla niej specyficzne określenie – terapia żywieniowa. W Kampo, jest ona nazywana Yakuzen (lub Shokuyou), a w tradycyjnej medycynie chińskiej (TCM) – Shi Liao.

„Yakuzen” to praktyka włączania do codziennego życia posiłków dostosowanych do konstytucji jednostki, jej stanu fizycznego i pory roku, na podstawie teorii medycyny Kampo. Praktycy Kampo podkreślają cechy pełnowartościowych produktów spożywczych, uznając, że każdy produkt posiada specyficzne atrybuty, znane jako natura i smak.

Na przykład, zachodni dietetyk może polecić sałatkę zawierającą składniki takie jak sałata, pomidory i pomarańcze, po prostu jako źródło witamin dla szerokiego zakresu pacjentów. Jednak według termalnej natury żywności w Kampo, takie produkty jak sałata, pomidory i pomarańcze są uważane za zimne lub chłodne.

Dlatego nadmierne spożycie takich warzyw i owoców nie jest sugerowane dla niektórych osób. Fundamentalną zasadą diety Kampo jest równowaga między Yin (zimno) i Yang (ciepło). Pacjentom o konstytucji Yin zaleca się spożywanie więcej pokarmów Yang i ograniczenie spożycia pokarmów o naturze Yin. Na odwrót, pacjentom o konstytucji Yang zaleca się spożywanie więcej pokarmów Yin i ograniczenie spożycia pokarmów o naturze Yang. Ta równowaga Yin-Yang jest kluczowa do zrozumienia diety Kampo.